باز خونه بوی گل گرفته…

باز خونه بوی گل گرفته و دل خیلیا گر گرفته…
از این حال خوش که بی دوست سپری میشه، دوستی که وقتی میری تو نخش از همه طرف روح و روان ادمو میریزه به هم، که تو روزای سخت یار نبوده و تو روزای خوش دوباره موس موس کردنش، با این دشنه زهر گرفته همکار بود واسه ریختن خون دلی که خون دل میخورد از یه لحظه دل گرفتنت، که با اولین نارفیقی به دل گرفتمت و عطای روزای خوشت رو به لقای حرفهای منطقیت بخشیدم…
بی شک این فلسفه خیلی از آدمای سینه سوخته است که واسشون دم غنیمته و واسه آینده بهتر، رفیقاشونو زمین نمیکوبن…
خلاصه عزیزای باجی قارداش، زمین پیش رو خام و خیس خورده است…
هر چی دوست دارید بکارید توش الا غرور و نفرت و پشیمونی و اگه احساس کردی دیمی بوده انتخابت تا اونجا که میتونی بارون باش!
شاید محصول خوبی داد!
اینجوری اگه محصول هم نداد حداقل بدهکار خوبت نمیمونی اگه یه روز محصول دیگران رو تو همون زمین دیدی…
متن یکم سنگین بود هم معنی هم اجرا ولی تمام سعی ام رو کردم…
ایشالا که مشتی شده باشه. من وقتی مینویسم به خوندنش فکر نمیکنم، فقط مینویسم، بعضی وقتا سخت میشه بازگوش کرد..‌.

درد و دل های کیروش

ابراهیم زمان

اگه من بمیرم...

باز خونه بوی گل گرفته…

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ